Daha 7-8 yaşlarından bu yana beynimde nasıl bi yer edinmişse, buralardan gitse de yeni şarkılar yapamasa da bir gram olsun azalmadı Barış Manço’ya olan sevgim.
Keşke bu kadar erken gitmeseydin, biraz daha kalsaydın. Şarkılarını hep bir ağızdan söyleyen kalabalığın arasından sesini seçebiliyordum bir konserinde. ‘Gözlerimde yaş, kalbimde sızı’ diyordun. Unutamadım seni Barış Abi. Keşke biraz daha kalsaydın.
Biz senin gözünde “Adam Olacak Çocuk” olduk. En çok dişlerimizi fırçalamamızı, ıspanak yemeyi ihmal etmememizi ve bol bol süt içmemizi tembihledin. Nerede olursa olsun; insanlar arasında iyilik ve muhabbet tohumları ekmenin güzelliklerini yansıttın. Herşeyden öte 7’den 77’ye hepimize nasıl “güzel bir insan” olunacağını gösterdin.
Benim yaşım 2 oldu. Adam olup olmadığımı söylemek bana düşmez, ama seni hala çok seviyorum.
Hala süt içiyorum. Hala seni hatırlayarak ıspanak yiyorum.
Nur içinde yat.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder